Sefânı Sürsem Dört yanım alevdir, su kâr eylemez, Ateşi aşkınla, yanarım hare. Bardaklar konuşmaz, meyler söylemez, Gözlerin halimi görse bir kere. Kısıldım kapana, yanıyor canım, Tükenmiş dermanım, akıyor kanım, Ölsem de duyulmaz gizli isyanım, Feryadım gönlüne erse bir kere. Gezerim aşkınla deli divane, Hasretin cehennem, aşkın şahane; Bahtımız yar değil, felek bahane, Özlem defterini dürse bir kere Düşmüşüm ahımı duymazsın bile, Kadermiş, umutmuş, hepsi nafile, Tomurcuk vermeyen, güllere çile, Çektiren saatler dursa bir kere. Kanayan yarama merhem olmayan, Burnunun dikine gidip gelmeyen, Zulme esir eden, hayrı bilmeyen, Seslensen duyar mı, körse bir kere? Elimde değil ki, gülü koklamak, Utanmaz kaderden vuslat beklemek, Bu sevda uğruna yılları tek tek, Vuslatım çarmıha gerse bir kere. Canımın can özü, sevgili yarım, Yüreğine esen deli rüzgârım, Yoluna fedâdır, hayatım varım, Ellerin elimi derse bir kere. Yoluna canımı feda ederim Elbette bitecek zulmü kaderin Hasretle közlenen dertli Ayfer’in Vuslatta sefânı sürse bir kere. Ayfer Gönay 08.08.2008 Saat: 01.45 İstanbul