RASTGELE

Karar verdim gidiyorum bu sabah

Belki bende ki beni bulmaya

Belki bende ki seni uğurlamaya..

Kafam gel/git akşamlarında vurgunlarda

Geceler gün ışığına vurur oldu

Zindanlarımda…

Uykularla cebelleşmek yordu

Yürek isyanlarda…

Bir başına kalmak; yeşille beyazın raksında

Hapsolmak, kendi yalnızlığıma hükmetmek

İçimdeki zehri akıtmak mümkün olacak mı

Bilinmez !!!

Bildiğimse beni ben yapan benliğim

Cevabını veremediğim;

Cevabı olmayan sorularımdan

Uçsuz bucaksız serabı olmayan çöl buzullarında

Yüreğimi soğutmak, açılmaz kilitler vurmak belki de

Ne/densiz laf anlamaz, söz dinlemez

Kurşun işlemez beyin siperlerimden öteye

Ötede ki beni bulmaya gidiyorum…

Yarım kalan dizeleri; yeşermeyen umut filizlerimi

Solan bahçemdeki kardelene

Can vermeye gidiyorum…

Bitsin bu şiir; bilinsin ki

Gelecek kalemlere sığmayan

Umutlar saçan berrak bir nehir…

Kürek çekmeye başladım bile

Rast gele Ayfer rast gele…

Ayfer Gönay
27.01.2007

saat:18:15

İstanbul

Bu şiirin her türlü telif hakkı Ayfer Gönay’a aittir.