Yazın sonları sonbaharın başları geldi çattı.Ben de güzel bir heyecan var,tahmin etmek zor değil,ben artık 7 yaşıma geldim ve okula yazılmam gerekiyor.
Annemin elinden tutup okulun yolunu tuttuk.Kılıçarslan ilkokuluna kaydım yapıldı.
Ben de ki heyacan ve mutluluk görülmeye değer.
Okuldan ayrılıp alışverişe çıktım annemle,siyah önlük,ayakkabı,çorap vs.derken ilk alınması gerekenleri aldık.Yeni bir şeyler almanın mutluluğuyla ben sevinçten zıp zıp zıplıyorum.O gece sabaha kadar önlüğüme sarılıp yattım,ayakkabılarım ise başucumda.
Serpil ise benden 2 yaş küçük olduğu halde annesigil okula erken yazdıralım dediler onu da.
__Ne güzel arkadaşımla aynı okula gidebileceğim! diye sevincim daha da çoğaldı.Ama onu almadılar,bir daha ki sene getirin kayıt yapalım,daha ufak dedi müdür bey.
Sevincim üzüntüye dönüştü,tabi arkadaşımda aynı durumda.
Okulların açılacağı gün geldi çattı,ben o gün erken kalktım,annem güzel bir kahvaltı hazırladı evde olan yiyeceklerle.
Elinden tutup annemle okulun yolunu tuttuk.Yollarda benim gibi aynı heyecanı yaşayan yüzlerce çocuk var.Okulun bahçesine geldiğimizde ben de ani bir korku başlamaz mı?Annemin eline sıkı sıkı yapıştım:
__Ben senden ayrılmam anne,ne olur sen de benimle sınıfa gel diye yalvardım,annem ise inatla:
__Hayır kızım bak herkes kendi giriyor sınıfa,annelere yasak,ben seni her teneffüs bahçede bekliyeceğim dedi.
Bu sözler beni ikna etmedi tabi,orada bulduğum bir ağaca sıkıca sarılıp ağlamaya başladım,annem ne yapacağını şaşırdı.Bu durumu gören öğretmenim olduğunu öğrendiğim bayan anneme dönerek:
_Siz de beraber çıkın sınıfa,ilk günü böyle yapması gayet doğal,biraz zaman geçince ben ikna ederim sizi çıkarırım sınıftan dedi.
Ben bunu duyunca ağacı bırakıp tekrar annemin elii tutarak sınıfımın yolunu tuttum,sıralara oturduk.Öğretmenim çok tatlı bir bayandı,adıda güzel,Nursen Ermiş.
Bizlerle yani sorun çıkaran çocuklarla gayet yumuşak konuşarak zor da olsa ikna etti ve ben istemeden de olsa annemin çıkmasına izin verdim.
